Według najnowszych badań około 1% ludzi na świecie cierpi na autyzm. Jest to niepełnosprawność, która będzie towarzyszyć nam przez całe życie, jednak dzięki regularnym wizytom u psychologa i ćwiczeniom możemy znacznie złagodzić objawy i umożliwić choremu normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Autyzm wczesnodziecięcy został odkryty w latach 40-tych XX wieku i wraz z Zespołem Aspergera należą do spektrum autystycznego. 

Co ciekawe, choroba ta dotyka częściej chłopców niż dziewczynki. Aby jak najwcześniej ją wykryć, należy zwrócić uwagę na wiele szczegółów: czy dziecko reaguje na swoje imię, czy chętnie naśladuje innych, czy podąża za wzrokiem, gdy coś im się wskazuje lub czy reaguje emocjonalnie wobec innych ludzi. W przypadku autyzmu mamy do czynienia z zaburzeniami w sferze umiejętności komunikacyjnych – takie dzieci mają problem z funkcjonowaniem w społeczeństwie, ciężko im też zrozumieć stany emocjonalne innych ludzi.

Przez pewien czas istniała teoria, ze autyzm wczesnodziecięcy może być spowodowany odrzuceniem przez matkę w okresie noworodkowym – brak czułości, miłości i kontaktu z dzieckiem miał rzekomo powodować zaburzenia psychiczne i oddalać dziecko od realnego świata. Dzisiaj jednak na podstawie wieloletnich szczegółowych badań dowiedziono, iż za rozwój autyzmu u dziecka odpowiedzialne są defekty neurologiczne, które z kolei są wywoływane przez czynniki etiologiczne, takie jak aberracje chromosomowe, urazy okołoporodowe, czy dziecięce porażenie mózgowe. Może być to również spowodowane zatruciami metalami ciężkimi lub rtęcią, uszkodzeniami CUN lub tez wiekiem ojca powyżej 40 roku życia.

Mimo iż jest to choroba nieuleczalna, poprzez odpowiednią rehabilitację i stałe wizyty u psychologa możemy spowodować, że nasze dziecko będzie normalnie funkcjonować w społeczeństwie i nie zamknie się w swoim własnym świecie.
-----