Wybierając zabawki z myślą o dziecku autystycznym należy mieć na uwadze to, że rozwija się ono nieco inaczej, niż jego rówieśnicy. Bywa, że jego preferencje różnią się od tych, jakie są typowe dla innych dzieci. Wybór odpowiednich zabawek może być w związku z tym znacznie trudniejszy niż ma to miejsce w przypadku dziecka zdrowego. Dzięki drobnej pomocy rodzina dziecka autystycznego powinna jednak sprostać temu wyzwaniu.
Ostatnie lata to okres intensywnych badań komórek macierzystych, których celem było upewnienie się, czy można za ich pośrednictwem leczyć układ nerwowy i regulować odpowiedzi, jakie przeciwko nerwom wysyła nasz układ odpornościowy. Obecnie mezenchymalne komórki macierzyste można przy tym uznać za najbardziej perspektywiczny z ich typów, co daje o sobie znać zwłaszcza w kontekście leczenia zaburzeń z tak zwanego spektrum autyzmu.
Z pewnością niejedna osoba słyszała już o tym, iż rzekomo szczepienie MMR wywołuje autyzm. Jest to jednak wyłącznie szkodliwy mit, gdyż mnóstwo wyników badań potwierdziło już, iż nie ma jakiegokolwiek związku pomiędzy autyzmem a szczepionką przeciw odrze, śwince oraz różyczce. Dlatego też, kalendarz szczepień obowiązkowych niemowląt oraz dzieci w wieku szkolnym ciągle zawiera szczepienie MMR.
Całkowicie mijające się z prawdą wypowiedzi brytyjskiego naukowca oraz poczynania osób związanych z ruchem antyszczepionkowców, sprawiły, że szczepionkę MMR chroniącą ludzi przed odrą, świnką i różyczką, zaczęto wiązać z autyzmem. Na przestrzeni lat odbyło się jednak wiele badań, których wyniki w żadnym wypadku nie potwierdzają takiego stwierdzenia. Warto także dodać, że lekarz odpowiedzialny za rozprzestrzeniania tej nieprawdziwej opinii, z powodu naruszenia zasad etyki i praktyki medycznej, został w 2010 roku dożywotnio pozbawiony praw do wykonywania zawodu.
Choć nie każdy zdaje sobie z tego sprawę, pierwsze objawy autyzmu ujawniają się już w pierwszych latach życia dzieci. Dlatego tak ważne jest to, aby maluchy były bacznie obserwowane zarówno przez rodziców, jak i opiekunów w przedszkolu. Należy natychmiast reagować na wszelkie kłopoty i objawy, które mogą wskazywać na zaburzenia rozwoju dziecka.
Niewłaściwe działanie mózgu sprawia, iż u dziecka można zauważyć pewne objawy wynikające z autyzmu. Chodzi tu chociażby o to, iż maluch raczej interesuje się przedmiotami niż ludźmi, niewiele mówi, nie jest w stanie jasno wyrażać swoich potrzeb oraz nie potrafi uczestniczyć w życiu swojej rodziny i funkcjonować pośród rówieśników.
Gdy zastanawiamy się nad cechami pokoju dla dziecka autystycznego, w pierwszej kolejności powinniśmy zwrócić uwagę na kwestie związane z jego bezpieczeństwem. Nie bez znaczenia są w nim jednak również kolory, dodatki oraz ustawienie funkcji.
Jeśli do tej pory nie znaleźliśmy jeszcze odpowiedniego miejsca na pokój albo zależy nam na zmianie jego położeni, starajmy się przede wszystkim, aby znajdował się on w pobliżu łazienki. Pozwoli to dziecku na szybkie dostanie się do tego pomieszczenia bez konieczności przechodzenia przez korytarz lub inny pokój, co może działać rozpraszająco.
Terapia integracji sensorycznej jest niemożliwa do przeprowadzenia tak bez wykwalifikowanych terapeutów, jak i właściwie wyposażonych sal, w których prowadzi się zajęcia. Rodzic powinien przy tym wybrać się do specjalisty w tym samym momencie, w którym problem zostanie rozpoznany przez nauczyciela.
Dobry, a zatem przede wszystkim dający efekty program zajęć muzykoterapii, musi być skonstruowany w oparciu o różne czynniki. Na pierwszym miejscu należy postawić indywidualne potrzeby oraz upodobania dziecka. To właśnie do nich powinien być dopasowany charakter takich zajęć, a także ich forma. Musimy pamiętać, że nie ma czegoś takiego jak uniwersalny program zajęć tego typu, który spełni swoje zadanie w przypadku każdego dziecka.
Według szacunkowych danych w Polsce z autyzmem zmaga się około 20 tysięcy dzieci. Wszystkie wymagają nie tylko indywidualnego podejścia, ale również szczególnie intensywnego wsparcia. Pierwsze objawy autyzmu najczęściej uwidaczniają się w okresie przedszkolnym. Dzięki temu bardzo szybko można też zatroszczyć się o odpowiednią opiekę, między innymi dzięki wyborowi właściwej placówki edukacyjnej. Dziś wybór obejmuje również specjalne przedszkole przeznaczone dla dzieci z autyzmem.
Tak naprawdę, przyczyny występowania autyzmu nie są do końca jasno określone. Pośród głównych czynników odpowiedzialnych za tę chorobę, wymienia się jednak genetykę oraz środowisko.
Przeprowadzono wiele badań na osobach dotkniętych autyzmem, których wynikiem było stwierdzenie różnych nieprawidłowości w poszczególnych rejonach mózgu. Z kolei, wyniki innych badań, wskazują również, że u pacjentów autystycznych, występuje nieprawidłowy poziom serotoniny, jak również innych neuroprzekaźników w mózgu. Wszystko to może być dowodem na to, że na występowanie autyzmu u konkretnych osób, mogą wpływać zakłócenia w rozwoju mózgu u płodów we wczesnych etapach rozwoju, jak również zaburzenia w genach.
Zarówno w przypadku autyzmu, jak i zespołu Aspergera, mówimy o zaburzeniach rozwoju dziecka, z którymi coraz częściej mamy do czynienia. W każdym przypadku mamy przy tym do czynienia z dziećmi z problemami zarówno w porozumiewaniu się, jak i w rozwoju społecznym. Dzieci z zaburzeniami autystycznymi mają też nieco inny niż ich rówieśnicy sposób postrzegania informacji.
I choć odpowiednie przepisy prawa oświatowego wskazywałyby na coś innego, prawdą jest to, że uczniowie z autyzmem niejednokrotnie nie mają zapewnionego kształcenia, które odpowiadałoby ich zdolnościom i możliwościom psychofizycznym. Niejednokrotnie mamy więc do czynienia z realizacją obowiązku szkolnego poprzez nauczanie indywidualne, a to prowadzi do zwiększenia izolacji i zmniejsza szansę na wykorzystaniu potencjału, jak tkwi w uczniach.
Choć autyzm najłatwiej jest zdiagnozować u dziecka w wieku przedszkolnym, często pierwszą diagnozę jesteśmy w stanie postawić już w przypadku niemowlęcia. Jest to bardzo ważne, im bowiem wcześniej zdiagnozujemy schorzenie i podejmiemy pierwsze działania terapeutyczne, tym lepsze będą ich efekty. Mózg dziecka w pierwszych latach życia wykazuje nie tylko dużą plastyczność, ale i zdolność kompensacji niektórych funkcji, które z różnych przyczyn uległy zaburzeniu. Do dziś nie jesteśmy w stanie odpowiedzieć sobie na pytanie o to, jakie czynniki mają największy wpływ na zaburzenia autystyczne.
Często wspomina się o czynnikach genetycznych, zawsze jednak w tym samym momencie następuje podkreślenie, że jest to hipoteza, która wymaga badań i zbierania określonych dowodów.
Autyzm jest chorobą, o której wszyscy doskonale wiedzą, że istnieje, jednak każdy ma nadzieję, że ominie jego rodzinę. Z tego względu powszechna wiedza na temat autyzmu jest dosyć niewielka. W jaki sposób można go rozpoznać i jak można leczyć? Autyzm jest chorobą, o której wszyscy doskonale wiedzą, że istnieje, jednak każdy ma nadzieję, że ominie jego rodzinę. Z tego względu powszechna wiedza na temat autyzmu jest dosyć niewielka.
Dla dziecka autystycznego charakterystyczne jest to, że jego rozwój jest odmienny od tego, jaki cechuje jego rówieśników. Czasem wiąże się to z preferencjami innymi niż ma to miejsce u pozostałych dzieci. Już choćby dlatego trudniejszy jest wybór idealnych dla niego zabawek. Choć jednak stanowi to spore wyzwanie dla rodziny, nie ma powodów do obaw o to, że nie poradzimy sobie z nim.
1. Warto obserwować dziecko, gdy się bawi. Bardzo często można dostrzec, że dziecko autystyczne wykorzystuje w tym celu nie tyle konkretne zabawki, co ich części. Obserwacja pozwala dostrzec kryteria takiego wyboru i ułatwia dobór najlepszej zabawki w przyszłości.
Autyzm to zaburzenie na tle neurorozwojowym, które dotyka sporą część dzieci, a o którym wciąż zbyt mało wiemy jako społeczeństwo. Pewne podstawowe mechanizmy tej choroby są znane, jednak osoby niezainteresowane osobiście autyzmem raczej nie chcą się dokształcać w tym kierunku. I kiedy okazuje się, że na przykład dziecko z ich najbliższego otoczenia ma tą chorobę, albo podejrzewa się, że może ją posiadać ich berbeć, strach jest ogromny – ludzie nie wiedzą jak sobie z tym poradzić! Warto zatem dowiedzieć się nieco więcej o autyzmie, a zwłaszcza o sposobach radzenia sobie z tym zaburzeniem.
Jakie metody wykorzystuje się w terapii?
Terapia poznawczo-behawioralna zwraca na siebie uwagę jako jedno z jak dotąd najlepiej zbadanych podejść terapeutycznych. Na uwagę zasługuje i to, że liczne badania kliniczne potwierdzają jej skuteczność. Początki terapii behawioralnej sięgają lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku i prac amerykańskiego psychiatry Aaarona Becka. Opracowana przez niego metoda zwraca uwagę, że kluczowe znaczenie w powstawaniu depresji mają negatywne przekonania, jakie mamy o sobie, świecie i innych ludziach. Stała się przy tym inspiracją do tego, aby tworzyć modele poznawcze innych zaburzeń i formy ich terapii.
Należy pamiętać, że autyzm to nie choroba. Jest to całościowe zaburzenie rozwojowe, które oddziałuje na różne sfery funkcjonowania człowieka. Zazwyczaj choroba ta pojawia się tuż po urodzeniu, albo w pierwszych latach życia dziecka, do 3 lat.
Autyzm to choroba na temat której wiemy coraz więcej – i to nie tylko na poziomie naukowym, ale również i społecznym. Odnotowuje się coraz większe zainteresowanie tym tematem i wzrost świadomości dotyczącej tej choroby. Niemniej jednak wiele osób obawia się tego, co ich czeka, kiedy pada diagnoza dotycząca dziecka: „Autyzm”. Jak wygląda jego leczenie? Jakie są stosowane obecnie metody i na czym opiera się terapia?
Dzięki indywidualnemu programowi czesnemu wspomaganiu rozwoju dziecka, w przypadku dziecka ze spektrum autyzmu mogą zostać stworzone odpowiednie warunki do ukazania się jego potencjału. Takiego rodzaju wsparcia dla dziecka można udzielać zarówno w momencie, kiedy otrzymaliśmy już diagnozę czy też specjalistyczne rozpoznanie dotyczące autyzmu, jak i przed tym faktem.
Zazwyczaj WWR jest kojarzone z zajęciami prowadzonymi w poradniach, jednak tak naprawdę wszyscy bliscy dziecka powinni zostać zaangażowani w stworzenie dla niego środowiska, w którym będzie mogło ujawnić swoje możliwości.
Gdy mówimy o autyzmie atypowym musimy mieć świadomość tego, że mamy do czynienia z jednostką chorobową wyjątkowo trudną do zdiagnozowania. Pojawia się później niż klasyczny autyzm dziecięcy, a do tego jego objawy nie są wskazują bez żadnych zastrzeżeń na tak zwany autyzm głęboki.
O autyzmie mówi się ostatnio coraz więcej. Nie wszyscy, którzy wypowiadają się na jego temat podają jednak właściwe informacje – przez to rodzi się więc wiele plotek. Mnóstwo osób uważa na przykład, że autyzm to choroba. Tymczasem jest to zaburzenie rozwoju! Dnia 2 kwietnia obchodzi się Światowy Dzień Wiedzy na temat Autyzmu. Tymczasem powszechna wiedza na temat tego zaburzenia jest niebezpiecznie mała. Od czasu pojawienia się filmu „Rain Man” systematycznie się rozwija, jednak nadal wiele osób myli pewne pojęcia. Tymczasem naukowcy szacują, że nawet 1 dziecko na 100 rodzi się właśnie z autyzmem
Co jakiś czas w mediach pojawiają się niesprawdzone informacje dotyczące wielu rzeczy i wielu branż. Niektóre są jednak mniej szkodliwe niż inne – a z pewnością do jednych z najgroźniejszych można zaliczyć ruch antyszczepionkowy, głoszący iż szczepionka MMR może powodować autyzm. Jest to oczywiście całkowicie błędna informacja, którą należy sprostować – wszelkie badania potwierdzają bowiem, że szczepionki chronią dzieci, a nie im szkodzą!
Malec zaczyna się ukrywać w swoim własnym świecie, który może wydaje się być trochę zdeformowany, jednak jest tak interesujący, że ludzie dookoła przestają być potrzebni dziecku. Następuje w związku z tym całościowe zaburzenie jego rozwoju. Kontakt z bliskimi, czy innymi rówieśnikami jest mu całkowicie zbędny, przez co bez jakiejkolwiek przyczyny przestaje rozmawiać z własną mamą czy tatą. Absolutnie nie zezwala na dotyk, a w momencie kiedy zostanie zabrane na ręce, zupełnie sztywnieje.
Dzieci autystyczne zwykle są kojarzone z tymi, które mają widoczne problemy komunikacyjne. Nie stosują mimiki po to, aby wyrazić swoje uczucia, unikają gestykulacji, często sprawiają wrażenie głuchawych. Jak jednak rozpoznać autyzm u dziecka, które skończyło dopiero rok?
Każdy rodzic chce, żeby jego dziecko było zdrowe. Nikt nie dopuszcza do siebie myśli, że autyzm może pojawić się właśnie w jego rodzinie – wszyscy myślimy, że jest to coś, co przydarza się innym. A jednak ktoś musi być tym „innym” – trzeba więc przygotować się na sytuację, że choroba ta i zaburzenia wchodzące w jej skład mogą dotknąć właśnie nasze dziecko. Ponieważ niezwykle ważna jest szybka reakcja, jest kilka rzeczy, na które warto zwracać uwagę – zachowanie dziecka może wcześnie dać wskazówki o chorobie. Co powinno zaniepokoić? Co jest normalne, a które działania dziecka są już zaburzeniem?
Po czym poznać, że niemowlak może mieć autyzm? Wykrywanie autyzmu u tak małego dziecka nie jest łatwe. Jest to jednak bardzo ważne, gdyż wcześniejsze wykrycie choroby to szansa na wcześniejszą terapię. Specjaliści potwierdzają, że pierwsze symptomy autyzmu można zauważyć już u dwumiesięcznego dziecka.
Miejmy nadzieję, że powyższe wypowiedzi pozwolą na to, aby samodzielnie udzielić odpowiedzi na pierwsze z zadanych pytań. Nie można wyleczyć autyzm, ponieważ nie jest on chorobą. Można podjąć próbę „wytresowania” osób autystycznych po to, aby zachowywały się neurotypowo.
Przy autyzmie atypowym mamy do czynienia z sytuacją, w której nieprawidłowy rozwój staje się widoczny jeszcze przed trzecim rokiem życia. Odnosi się on do jednego z trzech obszarów, może więc dotyczyć nie tylko języka, ale także wzajemnych kontaktów społecznych oraz zabawy – funkcjonalnej lub symbolicznej. Możemy mówić o nim, gdy mamy do czynienia z przynajmniej dwoma objawami odnoszącymi się do jakościowych nieprawidłowości, do jakich dochodzi we wzajemnych interakcjach społecznych. Dziecko może więc być pozbawione umiejętności wpływania na otoczenie z wykorzystaniem kontaktu wzrokowego, postawy ciała, gestów i wyrazu twarzy, nie tworzy adekwatnych do wieku związków rówieśniczych, może nie być zdolne do odpowiedniego reagowania na emocje innych osób, a także nie jest w stanie odczuwać potrzeby dzielenia się z innymi radościami lub zainteresowaniami.
Zaburzenia autystyczne zalicza się do zaburzeń rozwojowych całościowych, które ujawniają się we wczesnym dzieciństwie (przeważnie do 3 roku życia). Najczęściej mówi się o autyzmie dziecięcym bądź wczesnodziecięcym, jednak trzeba pamiętać, że z czasem dzieci z taką diagnozą dorastają, a więc stają się dorosłymi autystykami. Dzieci w wieku 5 czy 6 lat, u których pojawiają się pierwsze symptomy autyzmu, zazwyczaj otrzymują diagnozę - autyzm atypowy. U osób dorosłych, które mają takie objawy, lekarze niechętnie stawiają ową diagnozę. Ponadto, rozpoznanie autyzmu u osób dorosłych utrudniają też kryteria diagnostyczne według klasyfikacji ICD-10. Wówczas mimo, że objawy mocno sugerują autyzm, lekarze próbują je inaczej uzasadnić i dalej szukają diagnozy.Często dorosłych autystyków uznaje się za ekscentryków czy po prostu osoby o dziwnym usposobieniu.
Według najnowszych badań około 1% ludzi na świecie cierpi na autyzm. Jest to niepełnosprawność, która będzie towarzyszyć nam przez całe życie, jednak dzięki regularnym wizytom u psychologa i ćwiczeniom możemy znacznie złagodzić objawy i umożliwić choremu normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Autyzm wczesnodziecięcy został odkryty w latach 40-tych XX wieku i wraz z Zespołem Aspergera należą do spektrum autystycznego.
Co ciekawe, choroba ta dotyka częściej chłopców niż dziewczynki. Aby jak najwcześniej ją wykryć, należy zwrócić uwagę na wiele szczegółów: czy dziecko reaguje na swoje imię, czy chętnie naśladuje innych, czy podąża za wzrokiem, gdy coś im się wskazuje lub czy reaguje emocjonalnie wobec innych ludzi. W przypadku autyzmu mamy do czynienia z zaburzeniami w sferze umiejętności komunikacyjnych – takie dzieci mają problem z funkcjonowaniem w społeczeństwie, ciężko im też zrozumieć stany emocjonalne innych ludzi.
Przez pewien czas istniała teoria, ze autyzm wczesnodziecięcy może być spowodowany odrzuceniem przez matkę w okresie noworodkowym – brak czułości, miłości i kontaktu z dzieckiem miał rzekomo powodować zaburzenia psychiczne i oddalać dziecko od realnego świata. Dzisiaj jednak na podstawie wieloletnich szczegółowych badań dowiedziono, iż za rozwój autyzmu u dziecka odpowiedzialne są defekty neurologiczne, które z kolei są wywoływane przez czynniki etiologiczne, takie jak aberracje chromosomowe, urazy okołoporodowe, czy dziecięce porażenie mózgowe. Może być to również spowodowane zatruciami metalami ciężkimi lub rtęcią, uszkodzeniami CUN lub tez wiekiem ojca powyżej 40 roku życia.
Mimo iż jest to choroba nieuleczalna, poprzez odpowiednią rehabilitację i stałe wizyty u psychologa możemy spowodować, że nasze dziecko będzie normalnie funkcjonować w społeczeństwie i nie zamknie się w swoim własnym świecie.
-----
Początki badań nad autyzmem wczesnodziecięcym sięgają XX wieku, a ich prekursorem był LeonKanner, który jako pierwszy opisał autyzm, zaliczając go do jednostki chorobowej. Od tego czasu wiele się zmieniło. Na temat samej choroby, a także tego, jak powinna wyglądać rehabilitacja autystycznego dziecka, wiemy o wiele więcej. Początkowo terapie opierały się na klasycznym behawioryzmie i stosowały znaną powszechnie metodę nagród i kar. Poprzez nią starano się wzmacniać zachowania akceptowane społecznie, a reakcje niepożądane wygaszać. Dziś terapie autystyczne zdecydowanie wykraczają poza klasyczny behawioryzm i opierają się na różnorodnych metodach terapeutycznych. Warto też dodać, że wraz z rozwojem wiedzy na temat choroby, wzrasta również jej świadomość społeczna, w co ogromny wkład ma Fundacja SYNAPSIS.
Wielu rodziców dzieci, które chorują na autyzm zastanawiają się, jakiego rodzaju zachowania powinny wzbudzać ich niepokój. Oczywiście psychologiczna literatura fachowa czy różnego typu strony internetowe zajmujące się tym tematem, wymieniają mnóstwo różnych objawów. Rodzice jednak potrzebują bardzo konkretnych informacji dotyczących tego, jakie zachowania trzyletniego dziecka powinny zwracać ich uwagę, gdyż mogą one wskazywać na autyzm. Do specjalisty warto się udać wówczas, gdy nasze trzyletnie dziecko nie jest w stanie wykonać poniższych czynności, albo też wycofała się z niektórych z nich.
Bez wątpienia dzieci z chorobą jaką jest autyzm postrzegają świat nieco inaczej - w inny sposób odbierają bodźce zmysłowe, a nawet kolory. Jednakże, istnieją badania, które wskazują na to, że dzieci autystyczne dużo lepiej niż całkowicie zdrowe osoby mogą radzić sobie z różnymi zadaniami, takimi jak rozpoznawanie kształtów umieszczonych skomplikowanie na tle czy trwalej zapamiętują szczegóły, co zdaniem naukowców jest związane z nieprzeciętną ostrością wzroku.
Specjaliści nie są przekonani, co wywołuje autyzm. Prawdopodobnie ma znaczenie tutaj zarówno genetyka, jak i środowisko. Naukowcy rozpoznali wiele genów powiązanych z tą chorobą. Badania osób z autyzmem wskazały na nieprawidłowości w kilku obszarach mózgu. Z kolei inne badanie wykazują, że osoby z tą chorobą mają niewłaściwy poziom serotoniny, ale też innych neuroprzekaźników mózgowych.
Owe nieprawidłowości sugerują, że autyzm wynikać może z zakłóceń na wczesnym etapie rozwoju mózgu płodu, co ma być przyczyną usterek w genach.
Każdy rodzic pragnie, żeby jego dziecko było możliwie najpiękniejsze, najzdolniejsze, najbardziej utalentowane, zabawne i inteligentne – ale przede wszystkim zależy mu na zdrowiu jego pociechy! Przed zdrowym dzieckiem cały świat stoi otworem – jeśli poprawnie się rozwija, może zdobywać kolejne umiejętności. Niestety, czasem dwulatek nie zachowuje się tak, jak jego rówieśnicy i to oczywiście w negatywnym tego słowa znaczeniu. Po czym w tym wieku można rozpoznać autyzm? Co powinno zaniepokoić rodziców?
Autyzm to choroba, która na samą myśl o niej budzi przerażenie wśród większości rodziców. Wiedza na temat objawów autyzmu jest jednak nadal bardzo niewielka. Utożsamiamy je potocznie z agresją i brakiem empatii u dziecka. Jak się natomiast okazuje, takie postawienie sytuacji to znaczne uproszczenie tego złożonego problemu.
Zespół Aspergera oraz następujące w jego wyniku problemy rozwojowe u dzieci, są niestety dostrzegane później aniżeli w przypadku zaburzeń związanych z autyzmem. Mylące jest przede wszystkim to, iż następuje u nich rozwój mowy, choć czasem zaburzony, a kłopoty z zachowaniem tłumaczone są niewłaściwemu wychowywaniu ich przez rodziców. Warto jednak bacznie przyglądać się dziecku, które przez otoczenie jest postrzegane jako zwyczajnie niegrzeczne, uparte czy wręcz agresywne, bo symptomy zespołu Aspergera można tak naprawdę zauważyć zanim dziecko wejdzie w wiek przedszkolny.
Metoda Krakowska jest programem terapii dla dzieci z różnymi zaburzeniami rozwojowymi i genetycznymi. Twórczyniami tej systemowej terapii są – Elżbieta Wianiecka i Jagoda Cieszyńska.
Trzeba mieć świadomość tego, iż dzieci autystyczne nie odróżniają się od swoich zdrowych rówieśników ani wyglądem, ani stopniem rozwoju fizycznego. To po czym można poznać dziecko autystyczne to przede wszystkim szereg dość specyficznych cech zachowania, które są dostrzegalne dla osób postronnych. Każda z nim, wraz z rozwojem dziecka może być mniej lub bardziej nasilona.
Charakteryzując autyzm należy przede wszystkim podkreślić, iż jest to całościowe zaburzenie rozwojowe. Oznacza to, że ma ono wpływ na wszystkie aspekty funkcjonowania dziecka, takie jak nawiązywanie relacji społecznych i dbanie o nie, zainteresowania, aktywność czy komunikację. W związku z tym, iż jest to zaburzenie rozwojowe, objawy autyzmu mogą się zmieniać wraz z rozwojem dziecka.
Jednym z najistotniejszych czynników wpływających na prawidłowy rozwój naszych dzieci jest zabawa. Potrafi ona skutecznie rozwijać wyobraźnię oraz uczyć ich wielu nowych umiejętności. Co więcej, podczas zabawy nasze pociechy uczą się funkcjonować pośród ludzi. W przypadku dziecka z autyzmem warto jednak wiedzieć, że zabawy, które on sam uważa za swoje ulubione, nie muszą korzystnie wpływać na jego rozwój, dlatego też warto wybrać te odpowiednie, dzięki którym choć trochę zbliży się ono do ludzi.